Krioterapia miejscowa

Krioterapia miejscowa polega na obniżeniu temperatury tkanek.  Celem krioterapii jest obniżenie temperatury skóry i głębiej położonych tkanek, co powoduje przekrwienie okolicy poddanej zabiegowi. Zabieg ma działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwobrzękowe.

W reakcji na zimno zwężają się naczynia krwionośne, jest to naturalna reakcja obronna organizmu, która chroni go przed nadmierną utratą ciepła. W kolejnym etapie, po zabiegu, następuje rozszerzenie naczyń krwionośnych i przyśpieszenie krążenia, co ma doprowadzić do wyrównania temperatury ochłodzonego miejsca. Taka „gra naczyń krwionośnych” powoduje ich uelastycznienie oraz przystosowuje organizm do szybszej reakcji na zmienę temperatury.

Główne wskazania do krioterapii:

  • świeże urazy – stłuczenia, skręcenia, zwichnięcia, naderwania mięśni, uszkodzenia ścięgien lub więzadeł,
  • przeciążeniowe odczyny zapalne np. stawów, mięśni,
  • choroba zwyrodnieniowa stawów,
  • stwardnienie rozsiane (SM),
  • obrzęki po złamaniach i zwichnięciach we wczesnym stadium,
  • pourazowe przykurcze stawów.

Główne przeciwskazania do krioterapii:

  • ciężkie choroby serca i układu krążenia,
  • stan pozawałowy,
  • nadwrażliwość na zimno,
  • stany zapalne naczyń krwionośnych,
  • Zespół Raynauda,
  • Zespół Sudecka,
  • ostre infekcje i stany podgorączkowe,
  • odmrożenia,
  • choroby nowotworowe.